ฉันสนุกกับงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมือง
แม่เลี้ยงที่สง่างามของนายกเทศมนตรีและฉันอยู่ในนิด ๆ หน่อย ๆ ของการแย่งชิงกันในสัปดาห์ที่ผ่านมานี้
โดยปกติแล้ว (ใครก็ตามที่บอกว่าฉันเป็นคนปกติ) ฉันจะหลีกเลี่ยงกิจกรรมดังกล่าวในภูมิลำเนาที่ต่ำต้อยของเรา บางครั้งก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อย่างสิ้นเชิง นี่เป็นครั้งหนึ่ง
ฉันอยู่ในพื้นที่การศึกษาของบ้านของเราทำชนิดของงานบางอย่างเมื่อภรรยาของฉันเข้ามามองไปรอบ ๆ ด้วยมือทั้งสองข้างบนสะโพกของเธอและกล่าวว่า “สิ่งที่เป็นทั้งหมดของระเบียบนี้?
ตอนแรกฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร ในความเป็นจริงฉันมักจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูดถึงก่อนอื่น ประสบการณ์สอนฉันว่าถ้าฉันเพียงแค่พยักหน้ายืนยันและยิ้มปัญหาจะหายไป คราวนี้มันไม่หายไป
“ฉันพูดถึง” เธอกล่าวอย่างแดกดันว่า “ทุกระเบียบนี้ในห้องนี้!”
ปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนั้นคือความหมายของ “ระเบียบ” ฉันได้พบตลอดชีวิตการแต่งงานของฉันว่าเราต่างไปจากคำจำกัดความ
มันเป็นความจริงเราใช้คำเดียวกัน แต่คำพูดเหล่านั้นมีความหมายแตกต่างไปจากนั้นกับฉัน ภรรยาของฉันมีนิสัยในการกำหนดคำพูดของเธอกับตัวอักษร ฉันในทางกลับกันเพียงแค่พูดคุย
ถ้าคุณถามเธอเงินเท่าไหร่ที่เธอมีอยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเธอเธอจะบอกว่า “ฉันมีเงิน 21.19 ดอลลาร์แล้ว”
ถ้าคุณถามคำถามเดียวกัน (กำจัดกระเป๋าเงิน) ฉันจะพูดว่า “ฉันมีประมาณ $ 20”
เธอเป็นคนที่แม่นยำในขณะที่ฉันไม่สนใจตัวเลขที่แน่นอน
เมื่อเธอกล่าวว่า “ทั้งหมดนี้ยุ่งอยู่ในห้อง” มันมีความหมายที่แตกต่างจากที่ฉันเข้าใจว่ามันหมายถึง
ตัวอย่างเช่นหากหนังสือเล่มเล็ก ๆ เล่มหนึ่งอยู่ตรงกับส่วนที่เหลือของหนังสือห้องจะยุ่งเหยิง
ฉันมองไปที่ห้องของฉันว่า “ห้องของฉัน” และฉันควรจะสามารถมีได้ตามที่ฉันต้องการ ถ้าฉันต้องการให้ยุ่งเหยิงฉันจะปล่อยให้มันยุ่ง ความคิดของฉันยุ่งเกี่ยวกับการมีสิ่งของรอบตัวฉัน ไม่มีอะไรที่จะสะดวกสบายมากขึ้นกว่าการถูกล้อมรอบด้วยสิ่งที่ภรรยาของฉันเรียกว่า “ระเบียบ” ของฉัน
การสนทนาต่อของเธอเธอกล่าวว่า “สิ่งที่เราจะทำเกี่ยวกับระเบียบนี้?”
เมื่อเธอพูดว่า “เรา” ฉันก็สับสน ฉันรู้ว่าฉันจะไม่ทำอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเรียกว่าระเบียบในห้องของฉันและฉันไม่ทราบว่าเธอมีใครบางคนที่จะช่วยเธอทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับระเบียบในห้องของฉัน เธอแค่มองมาที่ฉันราวกับว่าเธอคาดหวังว่าจะมีคำตอบจากฉัน ฉันสมมติว่ามีการตอบรับเชิงบวก
การพูดติดอ่างอยู่ครู่หนึ่งขณะที่ฉันกำลังพยายามรวบรวมความคิดของฉันและเมื่อความคิดของฉันจางหายไปเท่าที่ฉันทำมันเป็นเรื่องยากมากที่จะทำให้พวกเขาเรียงรายตามลำดับ
ฉันมองไปที่เธอแล้วฉันมองไปรอบ ๆ ห้องของฉันแล้วฉันมองย้อนกลับไปที่เธอแล้วฉันก็มองกลับไปที่ห้องของฉัน สำหรับชีวิตของฉันฉันไม่เห็นระเบียบใด ๆ ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร หากมีระเบียบที่ถูกต้องในห้องของฉันฉันจะได้เห็นมัน ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร
จ้องมองที่เธอและเธอจ้องมองกลับมาในที่สุดเธอก็กล่าวว่า “เราจำเป็นต้องทำความสะอาดห้องนี้!”
ฉันคิดว่าทุกคนมีวิธีที่แตกต่างกันในการสั่งชีวิตของพวกเขา ฉันชอบที่จะสั่งชีวิตของฉันโดยการมีทุกอย่างกระจายออกไปต่อหน้าฉัน และด้วยเหตุผลใดก็ตามถ้าฉันไม่สามารถหาอะไรได้นั่นหมายความว่าฉันไม่ต้องการอะไรจริงๆ
ฉันรู้จักภรรยาของฉันเพื่อค้นหาทุกวันสำหรับสิ่งหนึ่งอย่างใดแล้วเมื่อเธอพบมันก็สายเกินไปที่จะทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
ชีวิตค่อนข้างง่ายสำหรับฉันตามบรรทัดนี้ ถ้าฉันไม่มีมันฉันไม่ต้องการมัน ฉันต้องการเพียงสิ่งที่ถูกต้องตรงหน้าฉันและสิ่งที่ฉันสามารถเข้าถึงได้ทันที
มองลงมาที่ชั้นฉันพูดเบา ๆ ว่า “ฉันไม่คิดว่าเราจำเป็นต้องทำความสะอาดห้องนี้เลย”
“คุณพูดอะไร?”
ในตอนนั้นฉันรู้ว่าฉันกำลังประสบปัญหาบางอย่างแม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจก็ตาม ดังนั้นฉันพูดซ้ำสิ่งที่ฉันต้องพูด
“ฉันไม่คิดว่าเราจำเป็นต้องทำความสะอาดห้องนี้เลย” ในความเป็นจริง “ฉันพูดอย่างช้าที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้” ฉันชอบมันแบบนั้น ”
ฉันรู้ว่าภรรยาของฉันกำลังพยายามช่วยฉันจัดห้องให้ฉันเพื่อหาสิ่งที่ฉันต้องการเมื่อฉันต้องการ นั่นไม่ใช่วิธีที่เข็มนาฬิกาของฉัน ฉันรู้สึกขอบคุณที่นาฬิกาของฉันเห็บสำหรับเรื่องทั้งหมด ฉันไม่ได้ไปกับรูปแบบที่เธออาศัยและตายด้วย ทุกอย่างจะต้องอยู่ในสถานที่ที่เหมาะสมตามที่เธอ
ฉันตรงกันข้ามฉันต้องอยู่ในที่ที่ถูกต้อง
จากนั้นหลอดไฟก็คลิกบนศีรษะของฉัน ฉันมองไปที่เธอและพูดว่า “เราจะทำความสะอาดห้องนี้แล้วฉันจะช่วยคุณทำความสะอาดระเบียบในห้องของคุณ”
ขณะที่เธอหันหลังให้และออกจากห้องของฉันฉันไม่สามารถช่วย แต่คิดถึงบทกวีของพระคัมภีร์ได้ “และตามที่พวกท่านปรารถนาให้มนุษย์ทำกับคุณพวกท่านจงทำเช่นเดียวกันกับพวกเขาด้วย” (ลูกา 6:31)